Okuma Bilinci ve Kitaba Çağrı

 Okuma Bilinci ve Kitaba Çağrı

Mensubu olduğumuz, güzel ahlâk dini İslamiyet’in kitabı Kur’an-ı Kerim’de Yüce Allah, Alak Suresi’nin ilk beş ayetinden itibaren bize şöyle sesleniyor:

"1- Oku! Yaratan Rabbinin adıyla oku! 

İlim ilim bilmektir, 
İlim kendin bilmektir. 
Sen kendini bilmezsen,
Ya nice okumaktır?

Okumaktan mani ne?
Kişi Hakkı bilmektir. 
Çün okudun bilemedin,
Ha bir kuru emektir. 

Okudum bildim deme, 
Çok taat kıldım deme. 
Eğer hak bilmez isen, 
Abes yere yelmektir 

Dört kitabın manası,
Bellidir bir elifte.
Sen elifi bilmezsin, 
Bu nice okumaktır?

Yiğirmi dokuz hece, 
Okursun uçtan uca. 
Sen elif dersin hoca, 
Mânâsı ne demektir?

Evet, okumalıyız. Eğer ki okumasaydık bize seslenen şairleri nasıl duyacaktık.

Nasıl duyacaktık,

"Ulur aya karşı kirli çakallar,

Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.

Mona Rosa bugün bende bir hal var.

Yağmur iri iri düşer toprağa,

Ulur aya karşı kirli çakallar."

Diyen Sezai Karakoç'u nasıl duyacaktık?

"Ya bütün şairler seni sevmiş, ya da bütün şiirlerde ben seni buluyorum!" diye haykıran Erdem Beyazıt'ı.

Nerden bilecektik Abdurrahim Karakoç’un Hasan’a Yazdığı Mektupların, aslında bize yazıldığını.

Okumak iptilâ idi. Bu aşksızlıktan kaskatı kesilmiş kalabalık şehirlerin ortasında Mecnun olmak, kitapların sahrasında Leylâ’yı aramaya koyulmaktı.

Okumalıydık. Çünkü okumazsak içimizdeki yemyeşil çimenliklere su verecek bir Su Kasidesi’nden haberimiz olmazdı.

Kubbede kalanın ancak hoş bir seda olduğunu biz kitaplardan öğrenmemiş miydik?

Koşmalıydık kitaplara. Bu çağın karanlığına kandil yakan Cemil Meriçler, Nurettin Topçular, İsmet Özeller, Erol Güngörler, Necip Fazıllar, Mehmet Akifler, Sezai Karakoçlar ve adını sayamadığımız yüzlerce insandan ışık almaktı okumak.

“Sen kuş olur gidersin, bir trenle.” demişti Cahit Zarifoğlu. Ve peşi sıra “Ben sana mecburum, bilemezsin” diye haykırmıştı Atilla İlhan.

Karacaoğlan, Aşık Veysel, Koç Köroğlu, Dadaloğlu, daha nicesi.

Okumakla dalmıştık nice insanların gönül deryasına.

"Okumak başlı başına bir iptilâdır, müptelâlara selam olsun." diyor, konuşmamı Abdurahim Karakoç’un güzel bir şiiri ile sonlandırmak istiyorum:

Canlı bir kitapsın, yazarı Mevla 
Açık dur, kitaplar seni okusun 
Yüzünde şavklansın nazarı Mevla 
Eğilsin mehtaplar seni okusun 

Kasırga ol, döne döne zikir et 
Her nefese on bin misli şükür et 
Şüphe burgacında Hakk'ı fikir et 
Uyansın girdaplar seni okusun 

Erisin geceler gündüze gel ki 
Kalmasın tek engel bir düze gel ki 
Secdede Rabbin'leyüzyüze gel ki 
Minberler, mihraplar seni okusun 

Ezelin, ebedin şifresi sende 
Menfinin, müsbetin şifresi sende 
Çözülsen de olur, çözülmesen de 
Sorular, cevaplar seni okusun 

Aşktan, estetikten, ahenkten yana 
Şiir, resim, müzik imrensin sana 
Camiler, sebiller gelsin lisana 
Hayırlar, sevaplar seni okusun 

Bedenin coğrafya, tarihtir dünün 
Ayrı ayrı sayfa, saatin, günün 
Dört kapısı açık dursun gönlünün 
Âlimler, erbaplar seni okusun 

Nefret boşta kalsın, aşk ile dol da 
Işık, kılavuz ol, gittiğin yolda 
Kur'an'dan feyz alana bir mektup ol da 
Yazdığın kitaplar seni okusun 


Ali Rıza Kaçıkcı