Çocukları koltuklara oturtuyorlar, şakalar yapıyorlar, büyükler onlara iktidarın, koltuğun tadını tattırıyorlar, eğlencelerine bakıp seviniyorlar, ışık süsü, renk süsü yapıyorlar...
Bir tanesi küçük bir kıza peşmerge kıyafeti giydirmiş, eline de, “bizim bayramımız yok” diye bir kâğıt vermiş, okutuyor. O kadın, törenden sonra “söylettik, söylettik işte” diye kim bilir ne kadar sevinmiştir. Hepsi, hepsi cumhuriyetin. O kürsü, o öğrenci, o öğrenciler, o bayram, o sevinç, hepsi...
El birliğiyle yok etmeye çalıştıkları cumhuriyetimiz ne kadar bereketli, ne kadar gönül alıcı, ne kadar sağlam, ne kadar dayanıklı! Arada üzücü şeyler olmuş, siz ona küsmüşsünüz. Anneniz size hiç mi tokat vurmadı, kolunuzu çimdiklemedi?
***
Güneydoğu dağlarında, ovalarında ziyan olan insanların okula gitmelerini sağlayan, Köy Enstitüleri ile köy çocuklarından romancılar çıkaran cumhuriyet; ağaların egemenliğine tam da olmasa son verebilen cumhuriyet... Sizi makam arabalarına, yüksek maaşlara, milletvekili, meclis üyesi, belediye başkanı unvanlarına kavuşturan cumhuriyet... Onunla helalleşin!
Köylerinde kalıp ancak cami hocası olabilecekken, mebus, başkan, başbakan, cumhurbaşkanı olan, köşklerde oturup kalabalıklar halinde lüks uçaklarla gezen, ancak resimlerde görebilecekleri dünyayı dolaşmalarına imkân veren, bankalarda inanılmaz hesaplar biriktirmenize vesile olan cumhuriyet... Onunla helalleşin!
Doktorlarıyla, yargısıyla, bürokrasisiyle emrinize amade olan cumhuriyet...
Sata sata bitiremediğiniz cumhuriyet mirasları... Oysa cumhuriyet hiçbir şey satmamış, bir de üstelik yabancı borçları ödemişti.
Genç cumhuriyetti o zamanlar. Yendiğimiz düvel-i muazzamanın kralları misafir gelirdi, Atatürk gitmezdi ama onun cenazesine, hepsi, sıra sıra askerleriyle geldiler. Bütün Orta Doğu’nun ezilmiş halklarının örnek aldığı cumhuriyet... Bizimdi.
Sevine sevine gittiğiniz resepsiyonlar da cumhuriyetin...
Siz şimdi 23 Nisan’ı yaptınız ama 19 Mayıs’ı yapmayacakmışsınız. Onu da uluslararası bir isimle “Viva 19 Mayıs” diye yapacak gençler. Bu ceberutluklar cumhuriyete sökmez. Onunla helalleşin.
Bir tanesi küçük bir kıza peşmerge kıyafeti giydirmiş, eline de, “bizim bayramımız yok” diye bir kâğıt vermiş, okutuyor. O kadın, törenden sonra “söylettik, söylettik işte” diye kim bilir ne kadar sevinmiştir. Hepsi, hepsi cumhuriyetin. O kürsü, o öğrenci, o öğrenciler, o bayram, o sevinç, hepsi...
El birliğiyle yok etmeye çalıştıkları cumhuriyetimiz ne kadar bereketli, ne kadar gönül alıcı, ne kadar sağlam, ne kadar dayanıklı! Arada üzücü şeyler olmuş, siz ona küsmüşsünüz. Anneniz size hiç mi tokat vurmadı, kolunuzu çimdiklemedi?
***
Güneydoğu dağlarında, ovalarında ziyan olan insanların okula gitmelerini sağlayan, Köy Enstitüleri ile köy çocuklarından romancılar çıkaran cumhuriyet; ağaların egemenliğine tam da olmasa son verebilen cumhuriyet... Sizi makam arabalarına, yüksek maaşlara, milletvekili, meclis üyesi, belediye başkanı unvanlarına kavuşturan cumhuriyet... Onunla helalleşin!
Köylerinde kalıp ancak cami hocası olabilecekken, mebus, başkan, başbakan, cumhurbaşkanı olan, köşklerde oturup kalabalıklar halinde lüks uçaklarla gezen, ancak resimlerde görebilecekleri dünyayı dolaşmalarına imkân veren, bankalarda inanılmaz hesaplar biriktirmenize vesile olan cumhuriyet... Onunla helalleşin!
Doktorlarıyla, yargısıyla, bürokrasisiyle emrinize amade olan cumhuriyet...
Sata sata bitiremediğiniz cumhuriyet mirasları... Oysa cumhuriyet hiçbir şey satmamış, bir de üstelik yabancı borçları ödemişti.
Genç cumhuriyetti o zamanlar. Yendiğimiz düvel-i muazzamanın kralları misafir gelirdi, Atatürk gitmezdi ama onun cenazesine, hepsi, sıra sıra askerleriyle geldiler. Bütün Orta Doğu’nun ezilmiş halklarının örnek aldığı cumhuriyet... Bizimdi.
Sevine sevine gittiğiniz resepsiyonlar da cumhuriyetin...
Siz şimdi 23 Nisan’ı yaptınız ama 19 Mayıs’ı yapmayacakmışsınız. Onu da uluslararası bir isimle “Viva 19 Mayıs” diye yapacak gençler. Bu ceberutluklar cumhuriyete sökmez. Onunla helalleşin.
