Demirörs açıklamasında ; “Doğrudan veya dolaylı olarak iki milyon kişiye istihdam sağlaması gibi hususlar göz önünde bulundurulduğunda, şeker pancarı tarımı ve pancar şekeri üretiminin sürdürülebilirliğinin, ülkemiz ekonomisi açısından taşıdığı önem göz ardı edilemez...”Bu ifadelerle başlayan bir Kanun tasarısının, nihayet, onca yıl ve mücadeleden sonra şeker pancarının önemini dikkate alan bir düzenleme içermesini beklemek ne kadar doğal ise, tasarının içeriğinin tam tersi bir yaklaşım içermesinden hayal kırıklığı duymamak da elde değildir.
İnsanına ve ülkesine duyduğu sorumluluk gereği, sektör adına, yeri geldiğinde tek başına da olsa mücadeleden yılmayan Şeker-İş Sendikası, özelleştirme ihalelerinin Özelleştirme Yüksek Kurulu kararları ile iptal edilmesi sonrasında geleceğe dair umutlar beslemekteyken, kamuoyu gündemine gelen Şeker Kanunu tasarısı ile, milyonları bulan pancar ailesinin tüm fertleri gibi, sarsılmıştır. Başından sonuna kadar, bir avuç NBŞ lobisinin etkisi ile kaleme alınmış bu tasarının yasalaştığı gün milyonların umudunu bağladığı pancar tarımı karanlığa gömülecektir.
GDO gibi, kamuoyunda NBŞ olarak bilinmeye başlayan ve pancar şekerinin doğallığının aksine kimyasal bir dizi sürecin ürünü olan nişasta bazlı şekerleri “diğer şekerler” gibi belirsiz bir kavram ile tanımlayarak kamuoyunun algısından kaçırma niyeti, kanımızca taslağın özüdür. Kamuoyu farkındalığı ile kullanımı azalmaya başlayan NBŞ tüketimini arttırmak için, olumsuz bir kavrama dönüşen NBŞ yerine “diğer şekerler” deyimini tercih etmek, basit bir kavramsal tercihin çok daha ötesini işaret etmektedir.
Şeker tanımını bulanıklaştırmak, pancar şekeri (sakaroz) ile NBŞ kökenli şekerleri (izoglukoz, glikoz şurubu..) iç içe geçirmek ve sonrasında %10 olan NBŞ kotasını %15 olarak belirlemek, yetmedi, Bakanlar Kurulu’na, soyut gerekçelerle bu oranı “istediği oranda arttırmak” yetkisi vermek, başka neyle açıklanabilir?
Tasarıdaki çelişkileri nasıl anlamlandırmalıyız? Tasarıya göre pancar şekerinde kuraklık olduğunda NBŞ kotası arttırılacaktır. Bu kuraklık nasıl bir şeydir ki pancar tarımını etkilerken, NBŞ için kullanılan mısırı etkilememektedir? Veya mısırda kuraklık olduğunda neden NBŞ kotası azaltılmamaktadır?
Amacı “yurt içi şeker talebini yurt içi hammaddeler kullanılarak yurt içinde üretilmesini .. sağlamak” olan bir kanun tasarısında “kurumun izni veya denetimi dışında ithalat yoluyla temin edilen hammaddelerden elde edilen şekeri” kayıt altına almak veya “yasal olmayan yollarla yurda giren (kaçak) şekeri” önlemek yerine kayıt altına alarak ticaretine imkan sağlamak, tutarsızlığın ötesinde bir anlam taşımakta mıdır?
Şeker Kurulu’nun mevcut üyeliklerini sona erdirerek, yedi olan üye sayısını beşe indirmek ve üç idare temsilcisinin dışındaki iki üyenin seçiminde sektör paydaşlarını dışlama imkanı veren bir keyfiyet getirmek, karar süreçlerini demokratikleştirmek için mi yapılmaktadır? Bu tasarıya göre, idare temsilcisi dışındaki iki üyenin NBŞ firmaları ve bağlantılı mısırcılardan seçilmesi mümkündür. Peki, “doğrudan veya dolaylı olarak iki milyon kişiye istihdam sağla..” yan pancarı Kurul’da kim temsil edecektir? Pancarın Kurulda temsili idarenin iyi niyetine mi kalacaktır?
Sektörün asıl sorunlarını oluşturan, kaçakçılık, fire polar tespitindeki usulsüzlüklerden ihraç edeceğiz diyerek iç piyasaya sunulan “diğer şekerler” e kadar, denetim ve gözetime dair eksiklikleri giderecek etkili mekanizmaları içermekten uzak tasarı, görüldüğü kadarıyla, sorunları çözmek amacını taşımamaktadır.
Şeker-İş Sendikası; pancar ekim alanları, fabrikaları, üreticileri ve işçilerin yoğun olduğu bölgelerin meclisteki temsilcisi milletvekillerinin şeker konusundaki hassasiyet ve samimiyetlerinin bilincindedir. Yöre milletvekillerinin, kendi insanlarının aleyhine bir mantıkla hazırlanan bir tasarıya onay vermeyeceklerinden emin olmakla beraber, Sendikamız, bugüne kadar olduğu gibi, bundan sonra da, inandığı doğruları ısrar ve inatla anlatmaya devam edecek, tasarının bu haliyle yasalaşmaması için her türlü meşru girişimde bulunacaktır.” dedi.
