Oğlum Mehmet, sen gideli hiç mektubun almadım
                        Vatan için cihat eyle Allah’ a ısmarladım.
                        Ordumuzun zaferine her gün dua yolladım.
                        Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
Yaradanım şu övdüğün Türk e güç ver kuvvet ver.
Hainlere aman verme, derman verme, hüsran ver.
Yüce Mevla’m, Senin dinin Mehmetçiği çok över.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                        Alçak hain şerefsizce, geri kaçıp giderken,
                       Arkasında leş yığını, kan gölüne batarken
                       Terk edilmiş silahları sahibine bakarken.
                      Vur haine aman verme zaman verme Mehmedim.
Derelerden. Tepelerden, kan yerine. Sel aksın.
Sen ki oralardan, lale, sümbül toplarsın.
Köyde olan yavukluna o güllerden yollarsın.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                         Rüyasını gördüm, geçen gece, bir çatışma var idi.
                         Hayra yordum, çok düşündüm, ben Allah a yalvardım.
                         Zigartvarda şehit deden sana selam yolladı
                        Vur haine aman verme, zaman verme Mehmedim.
Birde gördüm, sağ elinde bir al bayrak yükseldi
Vatan için, bayrak için ölüm sana az geldi
O bayrağa Mehmetçiğim, kan akıttı, can verdi.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                          Tasalanma Devlet bize gözü gibi bakıyor.
                          Bahçemizde bütün kuşlar cıvıl, cıvıl ötüyor.
                          Bizim köylü ekin ekip, bağ, bahçesin dikiyor.
                         Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
Eğer köyün durumunu sorup bilmek istersen.
Eşi, dostu, konu, komşu nasıl diye anarsan,
Kör Ali’nin Ahmet şehit olmuş neylersin.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                           Mezarlıkta temsili bir güzel kabir kazıldı
                          Üzerine, Şehit Ahmet burda yatar, yazıldı
                         Bütün köylü dua etti, Meleklerde hazırdı.
                        Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
Hani onun yavuklusu, Emine si vardı ya
Bir al bayrak dikmiş idi o gün evin damına
Sürme çekmiş ela göze, kına yakmış başına.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                           Bir dilber var bekler durur Ahmed’inin yolunu
                           Sanki Melek, korur Mevla, bu tomurcuk gülünü.
                           Nazlı duruş, tatlı bakış, bu incecik sülünü
                           Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
O dilber kız, ne ağladı, ne üzüldü, hep güldü.
Onun kutsal yuvasını zalim felek söndürdü,
Telli duvak şehidini beklemeyi sürdürdü.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
                                  Emine der, ben şehidi ömür boyu beklerim.
                                  İşlediğim şu mendili onun için saklarım.
                                  O benimdir, Yüce Mevla’m, onu senden isterim
                                 Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
Derki yine, benim yiğit vatan için şehittir,
Hiç evlenmem, ölenedek, Tanrı buna şahittir.
Kız kalırım, gitmem ere, ben bir canlı şehidim.
Vur haine, aman verme, zaman verme Mehmedim.
BU ŞİİRİ TÜM ŞEHİT ANALARINA İTHAF EDİYORUM.