Demirörs yaptığı basın açıklamasın da ; Basında yer alan bazı haberlerden Maliye Bakanımız Sayın Mehmet Şimşek’in AK Parti’nin Kızılcahamam toplantısı sırasında devlete ait şeker fabrikalarında şekerin tonunun 1400 Dolara malolduğu yönündeki söylemi tam anlamıyla bir yanlış bilgilendirmenin sonucudur. Çünkü, Türkiye Şeker Fabrikalarının üretim maliyet rakamlarının incelenmesinden de görüleceği gibi ortalama maliyet, sadece 1000 dolar dolayındadır. İki rakam arasında neredeyse yarı yarıya fark vardır.
Yine bu toplantı sırasında Sayın Bakanımız Mehmet Şimşek, “27 şeker fabrikasının 5-6’sının yılda sadece 1 ile 6 gün arasında çalıştığını” söylemiştir. Bu da yanlış bir bilgilendirmenin sonucudur. Öncelikle yılda 1 gün çalışan hiçbir şeker fabrikamız yoktur. Üstelik Türkiye’deki pancar üretimi dünya ortalamasının çok üzerindedir. Daha açık ifade edecek olursak, Dünya Gıda Örgütü (FAO) verilerine göre dünya pancar üretimini kontrol eden Almanya’da bile bir şeker fabrikası yılda ortalama 110 gün, Fransa’da sadece 85 gün çalışırken bu süre sadece ABD ve Türkiye’de 180 güne kadar çıkabilmektedir. Hatta bu bakımdan Türkiye’de şeker pancarından şeker üretimi dünyadaki şeker kamışından şeker üretimi ile hemen hemen aynı düzeydedir. Yine başka somut örnek daha verecek olursak, ülkemizdeki hektar başına şeker pancarı verimliliği de dünya ortalamasından 8 ton daha fazladır. Sonuç itibarı ile Sayın Bakanımızın konuları bir de taraflardan dinlemesinin yanlış bilgilendirmenin önüne geçeceğini düşünmekteyiz.
Şekerde 1000 dolarlık maliyette ‘sosyal amaçlı’ fabrikalar da var
Yukarıda ifade ettiğimiz ton başına 1000 dolarlık maliyetin içinde bazı sosyal amaçlı fabrikaların faaliyetleri de dahildir. Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerinde bulunan bazı şeker fabrikalarımızın üretim maliyetleri diğerlerine oranla biraz daha yüksektir. Ancak bunlar işsizliğin ve göçün önlenmesi gibi çok önemli sosyal görevler ifa etmektedirler. Diğer taraftan Türkşeker’in bünyesinde bulunan 25 şeker fabrikası içerisinde özellikle Orta Anadolu’da bulunan fabrikalar son derece rantabl çalıştığından buralarda da maliyetler düşüktür. Bu fabrikalarımız aynı havuz içinde Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesindeki fabrikalarımızı desteklemektedir. Üstelik Hazine’den de hiçbir sübvansiyon almamaktadır. Tüm bu sosyal faaliyetlere rağmen ortalama şeker üretim maliyeti 1000 dolar civarındadır.
Şeker sektörü özelleştirmesinde dünya örnekleri göz önünde bulundurulmalı
Sayın Başbakanımız defaten ülkemizdeki şeker sektörünün özelleştirilmesi, bir bakıma da yeniden yapılandırılmasından bahsetmektedir. Şeker-İş olarak bizler de yapılandırmaya karşı değiliz. Ancak, şeker sektörü aradan geçen yüzyılların kanıtladığı gibi tamamen kendine özgü yapısı olan bir sektördür. Bu yapı da mutlaka üretimde entegrasyonun korunmasını gerekli kılmaktadır. Daha açık ifade edilecek olursa yapılandırma, pancar üretici birlikleri ile çalışanlara devredilmek suretiyle gerçekleşmelidir.
Aksi halde 10 milyona yakın insanımızın ekmek kapısı olan sektörde çöküş yaşanması kaçınılmazdır. Bu nedenle de dünya liberal ekonomisinin bayraktarlığını yapan ABD, Hollanda, Almanya ve Polonya gibi ülkelerde pancar şekeri üretiminin tamamı üretici birlikleri tarafından gerçekleştirilmektedir.
Üstelik bu ülkelerde zaman içinde çok uluslu şirketler de üretime girmeye çalışmış ve başarısız oldukları için fabrikalar ya kapanmış, ya da pancar üretici birliklerine devredilmiştir. Tüm bu nedenlerden dolayı da halen dünyanın en büyük şeker üreticileri olan Südzucker ile Nordzucker şirketleri çok uluslu şirket değil, pancar üretici birlikleri şirketleridir.
Görünmeyen tehlike NBŞ
Bu vesileyle bir de NBŞ konusuna vurgu yapmak istiyoruz. Asıl sorgulanması gereken, pancardan üretilen şekerin pahalı olması değil, ülkemizde mısırdan üretilen NBŞ fiyatlarının neden dünya fiyatlarının kat kat üzerinde olduğudur. Daha açık ifade edecek olursak, ülkemizde pancar şekerinin tonu 1000 dolara mal edilip 1100 dolara satılmakta iken, 1 tonu 355 dolara mal olan NBŞ yüzde 30 su ihtiva ettiği için tonu 1000 dolara satılmaktadır. Fahiş kar sözkonusu ise bu sadece NBŞ’lerdedir. Aslında çıkarılmak istenen Şeker Kanunu Yasa Tasarısı’nda NBŞ kotasının artırılmasına yönelik çalışmalar da bundan dolayıdır.
Kaldı ki NBŞ tüketiminin ne kadar sağlıklı olduğu büyük tartışma konusudur.
Yeniden yapılandırmada mutlaka ortak akıl hakim olmalıdır
Ülkemizde mısırdan üretilen Nişasta Bazlı Şekerlerin fahiş fiyatlarla piyasaya sürüldüğü bir dönemde NBŞ lobisinin de etkisiyle özellikle Şeker Kanunu yasalaştığı taktirde pastadan asıl aslan payını umudunu ve geçimini pancar tarımına bağlamış milyonlarca pancar üreticisi yerine bir avuç NBŞ kartelinin alacağı, insanlarımızın doğalı yerine yapayın tüketmesi halinde kobay insanlar gurubuna geçeceği gerçeği hasıl olacaktır.
10 milyonun üzerinde insanımızı göz ardı etmeden halkımıza ucuz şeker yedirmenin yolu, sektörün yeniden yapılandırılması başarılı dünya örneklerinde olduğu gibi pancar üreticileri birlikleri ile sektör çalışanlarının üzerine bina etmektir.
Hedef, Ortadoğu ve Orta Asya ülkelerine olan yakınlığı sebebiyle Türkiye’nin, işçisiyle ve üreticisiyle 2023 yılına toplumun tüm kesimleri ile barışık ‘Lider Ülke’ olarak girmesi ise sektörde tüm dünyaya örnek olacak yeni bir ‘Türkiye Modeli’nin hayata geçirilmesi artık kaçınılmazdır. Konunun muhatabı Şeker-İş Sendikası olarak bu konuda yaptığımız çalışmaların ülkemizin geleceği adına bir yol haritası olacağını buradan duyurmak isteriz. "dedi.
