İlimizin Gelişme Planı kapsamında uzun zamandır üzerinde çalışılan projenin, Aile ve Sosyal Politikalar alanına ilişkin çalışmanın sunumunu izlemek üzere, geçtiğimiz hafta üniversitenin kültür merkezinin dinleyici koltuklarındaydım.

Kamu Kurumları ve İlçe Belediye Başkanlıklarının üst düzey temsilcilerinin de hazır olarak bulunup katkı sağladıkları sunumu gerçekleştiren Plan sorumlusu Prof. Dr. Sayın Selen Doğan, ortaya konulan ciddi çalışma ve verilerin Niğde ölçeğini önümüze seriyor, yaşadığımız kentin özelliklerini bilimsel veriler ve tespitler nezdinde dile getiriyordu.

Niğde’nin aile ve sosyal politikaları, yakın geçmişten günümüze kadar gelen rakamları eşliğinde, gündelik yaşamın gerekleri içerisinde irdeleniyordu.

Salon ortamında tartışmaya açılan çalışma; güçlü yönleri, zayıf yönleri, bu durumlardan doğacak fırsatlar ve yine engel olacak olası tehditler bağlamında, bir kez daha salonun görüşüne açılıyor ve tartışılıyordu.

TR71 bölgesi olarak tanımlanan Kırıkkale, Aksaray, Nevşehir, Kırşehir ve Niğde’nin de içinde bulunduğu illerin kıyaslamalı verileri eşliğinde sosyal olayları yorumlamak, ilimizin çevre illerle olan benzerlik ile farklarını görmek ve değerlendirmek açısından, üst boyutlu zihin jimnastiği yapılıyordu.

2009 – 2013 yılları arası boşanma oranlarına bakılıyor, boşanma nedenleri masaya yatırılırken geçimsizlik en bariz neden olarak resmi kayıtlara yansıyordu. Bahsi geçen iller arasında boşanma oranı 2009 yılında Niğde adına % 13 iken 2013 yılında bu oranın % 21 e ulaşmış olması dikkat çekiyordu. Üstelik yıl aralıkları içerisinde diğer illerde ki boşanma oranlarında azalma görülürken, Niğde de bu oran ciddi bir şekilde artıyordu. Ülke genelinde boşanma oranının %10 olduğu göz önüne alındığında ilimizin %21 lik  artış oranı, üzerinde durulması gereken bir gerçeklik olarak karşımıza dikiliyordu.
Türkiye genelinde 2004 ila 2013 yılı karşılaştırıldığında son 10 yılda evlenme oranı % 2,5 azalırken boşanmanın % 38 artması toplamda en temel yapı taşımız olan aile kurumumuza, % 40 a yükselen rakamlarla darbe vurulduğunun göstergesi oluyordu.

Ortalama evlenme yaşlarını kadın – erkek açısından dağılımları konuşulurken, aynı yaştaki yani yaşıt evlilik oranı % 8 gibi bir rakamda kalırken, annenin yaş durumuna göre doğum oranları ayrı olarak inceleniyordu.

Boşanmalarla ilgili ilginç bir tespit ise Altunhisar Belediye Başkanı Sayın Erdal Sarı’dan geliyordu. Onca boşanma nedeni arasına gelin – kaynana geçimsizliğinin özellikle ele alınması gerektiğine dikkat çeken Sayın Sarı, bu konuda bence haklı bir tez sunuyordu. Elbet bu muhteşem ikiliye görümce geçimsizliğini ekleme zaruretiyle beraber tartışmak ve üzerinde durmak,  sosyal bir gerçeklik oluyordu.

Sosyal politikalar toplumla doğrudan ilişki sağlayan ve sorunlu noktalara müdahale isteyen dinamizmi barındırması gerektiriyor. Bu durumda sevgi evlerinden huzurevlerinin konumuna,  evde bakımdan koruyucu aileye kadar birçok hassas konu beraberinde geliyordu. Bu kurumların mevcut varlığını korumak ama sosyal açılımlarla bu kurumlara olan ihtiyacı azaltıp, yerine ailevi birliktelik sağlayacak projeler üretmek şart oluyordu.

Niğde’nin mutluluk ve umut düzeyi ile göç verip vermemesi, ayrıca üzerinde konuşulması lazım olan başlıklardı.
Aile ve Sosyal Politikalar Müdürlüğünün Gelişme planında tartışılacak konularını bu köşeye sığdırmak imkansız demek, herhalde mantıksız olmaz.

Kurumun GZFT ( SWOT) analizinde ki tehditler bölümünde, sadece söz konusu kurumu değil tüm kenti bağlayan bir tespit vardı ki esas ona eğilmek lazım derim.

O da Niğde’nin…

İklim ve geleneksel nedenlerle, çalışmaya istekli olmayan bir il profili çizmesi şeklinde belirtiliyordu…

Ve hadi…

Buyurun buradan yakalım…