Kız bebekler için isimler
Aleda: Nazlı, kaprisli
Alya: Yüksek yer, yükseklik, gök
Almila: Alımlı
Arya: Operada sanatçının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı
Asel: Bal, cennetteki dört sudan biri
Aybike: ay gibi güzel, el değmemiş
Aylin: Bazı yıldızların ve ayın etrafındaki ışık çemberi
Bade: Aşk, kutsal sevgi
Bengi: Ölümsüz, sonsuz
Beliz: İşaret
Beste: Bir müzik yapıtını oluşturan ezgiler
Berra: Doğru sözlü
Ceylin: Cennetin kapısı
Çağda: Yeni bir çağa adım atmış
Delfin: Yunus balığı
Deren: Toplayan, düzenleyen, pekiştiren
Derin: Dibi yüzeyinden uzak olan
Duru: Saf, berrak
Ecrin: Allah’ın hediyesi
Erem: Cennet
Gökçe: Gök mavisi, mavi gözlü güzel
Gülru: Gül yüzlü, gül yanaklı
Hazal: Kuruyup dökülen güz yapraklarının güzelliği
Ilgın : Beyaz ya da pembe çiçekli, çok hafif yapraklı bir ağaçcık
İlayda: Su perisi
İyem: Güzellik
Lamiya: Parlayan, parlak
Lara: Gönül alan, gönül okşayan
Leylifer: Gece ışığı
Melda: İnce ve taze bedenli
Melis: Bal, bal arısı
Melisa: Oğul otu
Mısra: Şiirin bir satırı
Mina: Şarap şişesi, gökyüzü, mine
Nesli: Nesle ait, soya ait
Neva: Ses, ahenk, name, refah, mutluluk
Nevra: Beyaz çiçek
Nisa: Kadın, kadınlar
Nisan: Yılın dördüncü ayı
Sanem: Çok güzel kadın
Sara: Halis, saf, katkısız
Sare: Olmak
Selis: Akıcı söz
Selmin: Barış ve sevgi duygusuyla dolu olan
Simay: Gümüşten ay
Sude: Sürmeli, boyalı
Talia: Talih, şans, kısmet
Tomris: M.Ö. 6. Yüzyılda yaşamış bir kraliçenin adı
Tuğba: Dalları bütün cenneti gölgeleyen kutsal ağaç
Yosun: Sularda, ağaç veya taşların üzerinde biriken bitki
Erkek bebek isimleri
Alp: Kahraman, cesur, savaşçı
Altuğ: Al renkli
Altan: Sabah güneş doğarkenki zaman
Aras: Doğu Anadolu’da bir ırmak
Arda: İşaret olarak yere dikilen çubuk, ardıl
Baran: Direnci kıran güç, ulu, yüksek
Bartu: en eski türk hanlarından biri
Berk: Sert, sağlam, katı, yıldırım
Berke: Kamçı, kırbaç
Burak: Hz. Muhammed’in Miraç gecesi bindiği efsanevi at, kişinin ruh durumu
Burç: Kale, hisar çıkıntısı
Ceyhun: Cennetin 4 nehrinden biri
Cem: Hükümdar
Demir: Dayanıklı bir maden
Derin: Dibi yüzeyinden uzak olan
Efe: Zeybek, Batı Anadolu’da köy yiğidi
Eren: Yetişmiş, cesur, ermiş kişi
Gencer: Genç yiğit
Gökhan: Göklerin hakimi, eski Türklerde gök tanrısı
Hazar: Barış, güven
Hiram: Yürüme, gezinme
İlker: İlk doğan erkek çocuk
Kayra: Büyük bir kimseden gelen iyilik
Kerem: Soyluluk, cömertlik, barış
Kerim: Cömert, ulu, büyük
Mahir: Becerikli, hünerli
Mert: Yiğit, sözünün eri
Miran: Beyler
Oğuz: Saf, iyi yaratılışlı
Okan: Anlama, öğrenme, oğuz
Pamir: Her şeye gücü yeten
Raif: acıması olan, merhametli
Reha: Candan, cana yakın
Sarper: Zoru başaran kişi
Serhan: Kurt, canavar
Sinan: Mızrak, süngü gibi aletlerin sivri ucu
Tan: Güneş doğmadan önceki alacakaranlık, şafak zamanı
Tanberk: Şafak çizgisi
Tankut: Kutlu, uğurlu sabah
Taylan: Yakışıklı, sırım gibi genç
Timur: Demir – Türk Moğol imparatoru
Yamaç: Dağın veya tepenin herhangi bir yanı
Yaman: Korkulan, gücü ve becerisi alışılmışın üstünde olan
Yankı: Sesin bir yere çarpıp dönmesi, eko
