Ülkemizde birkaç il dışında çoğuna birden çok gittim.  Gördüğüm o ki kentler tarihi dokularından sağladıkları yarar kadar o bölgedeki eski el sanatlarını yaşatarakta önemli faydaya eriyorlar.
 
 Niğdemizde el sanatları yönünden zengin bir il idi. Daha 1970’li yıllara kadar yirminin üzerinde önemli mesleğin merkezlerinden biri durumundaydı. Başlıcalar çan, çıngırak, odun sobası, mangal, keçe, kepenek, deri işlemeciliği, ağaç oymacılığı, her türlü demir üretim işleri(nal, ekmek sacı vs.),halıcılık, ip boyacılığı, bıçakçılık,palan yapımı, ot yastık imalatı,sayaç, köşker(elde ayakkabı yapımı),beşik, ilk anda sayılabilecek işlerdi. Niğde merkezde ve Bor’da çarşılarımız vardı. El sanatlarının yapımı ile doğan çarşılarımızı dahi koruyamadık. Yerlerini bilenler de giderek azalıyor. Niğde il olarak pazarlarına gelen yaylacıların hayvanları ve kendileri için gereksinimlerinin önemli bölümünü karşıladıkları yerdi. Süreç makineleşme ile değişti. Çoğu el sanatı tükenme noktasına geldi. Bor Halil Ataman Meslek Yüksek Okulu bazı branşların yaşaması için uğraş veriyor.
 
 Bor Ahi Evran Çıraklık Okulu da. Meslek Yüksek Okulunda. El Sanatları Bölümü:1) Halıcılık ve Kilimcilik Programı2) Geleneksel El Sanatları Programı. Tekstil, Giyim, Ayakkabı Ve Deri Bölümü:1) Deri Teknolojisi Programı,2) Giyim Üretim Teknolojisi Programı,3) Tekstil Teknolojisi Programı; Dokuma Teknolojisi Dalı, İplik Teknolojisi Dalı
Örme Teknolojisi Dalı, Tasarım Bölümü:1) Moda Tasarımı Programı ile yeni kuşakların dünden gelen meslekleri teknoloji ile buluşup öğrenmesine vesile oluyor.
 
 Niğde ilinde günümüze eren ve gelir getiren en önemli meslek olarak yalnız dericilik kaldı. Dericiliğin merkezi de Bor ilçesi. Bor’da deri sanayi için değişik sorunlardan söz etmek olasıdır ancak en önemli konu değişik dönemlerde de olsa bulunduğu yer olmuştur.
 
 Bor’da dericilik tarihi oldukça eskidir. Humam Çayı çevresinde halen Salı Pazarı olan alandan 1946 yılında dönemin belediye başkanı Fuat Mengi Acıgöl mevkiine taşınmasını sağlamıştır. 1977’de ise Belediye Başkanı Abdulkadir Sakarya ve dönemin valisi öncülüğünde bir birlik kurulsa da devamı gelmedi.1990lı yıllarda Bor-Ankara Karayolunun 9. kilometresinde 292 Hektarlık arazi üzerine Bor Deri Organize Sanayi kurulması için alt yapı projeleri ihale edildi. 1995 yılında projesi tamamlandı. O dönemde % 40 hisse ile Bor Dericiler Kooperatifi, % 30 hisse ile Bor Belediyesi, % 30 Hisse ile de Niğde İl Özel İdare Müdürlüğü hissedardı.. Yatırım bir kaç kez durdu.2002 yılında Endüstriyel Bölge olma girişimine geçildi. Atık su Arıtma Tesisi Etüt-Fizibilite ve Avan projeleri yapım işi  Sanayi ve Ticaret Bakanlığının onayı  ile ihale edildi..Avan Projeler   onaylandı. Bazı deri firmaları yeni yerlerine taşındı. Sonuçta dericilik Niğde ilinde ayakta kalan birkaç meslekten biri olarak yaşıyor ama dericiliğin bu denli geliştiği bölgede deriden üretim yok denecek kadar az. Eski el sanatlarında kullanılan derilerde o meslekler tükenince kullanılmaz oldu. Yarı mamul ürün farklı illere gönderiliyor. Teknoloji ile büyük deri firmaları doğdu ama onlarında gereği gibi mamule yönelmesi için ciddi destekler şart. Bor’da Bor Çıraklık Eğitim'de Müdür olan Metin Islak döneminde ayakkabı imalatı Ahi evran Meslek Edindirme Merkezinde kurs olarak verildi. Çok güzel el yapımı ayakkabılar üretildi. Günümüzde özel yapılan ayakkabıların ederi yüksek. Bir ara Bor’da fabrika kurulacağı söylense de olmadı. Hangi alanda olursa olsun işlerin gelişimi ilin yönetenleri ve yerel yöneticilerin desteği yanında özellikle AB’den sağlanacak kredilerinde önemli katkısı olacağı mutlaktır.
 
 Niğde ilinde el sanatlarının gelişmesi ve el sanatları ürünlerinin bir satış pazarının oluşturulması da ihtiyaçtır. Bu yolla ürünlerimiz değer bulmasına da yolu açılacaktır.