Ülkücü hareketin günümüzdeki bazı kalem erbapları kendilerini farklı göstermek için azami gayret gösteriyorlar. Hele bu arkadaşlarımız yabancı birkaç sosyolog incelemiş; Nurettin Topçu’nun Sosyolojizm olarak nitelendirdiği aslında Fransa’dan yayılmış olan anlayışın ürünü olan sözüm ona toplum bilimi algısı oluşmuşsa, meselelere oldukça değişik pencerelerden bakabiliyorlar. Tabi ki bu genç akademisyenlerimizin çok yönlü incelemelerde bulunabilmeleri dikkate alınacak bir tutumdur. Ancak yine Nurettin Topçu’nun Yarınki Türkiye kitabında yer alan “Milliyetçiliğimizin Esasları” başlıklı yazısında da “Bugün Türk milliyetçiliğini zayıflatanlar, kültür kuvvetimizi ellerine geçirmiş bulunuyorlar” dediği gibi kültür dokularımızdan uzak bir irdeleme köklerimizle olan bağımıza zarar verecektir.
Aynı minvalde Erol Güngör Hoca, Türk Kültürü ve Milliyetçilik’te; milliyetçilerin, milli kültürü soysuzlaştırmaktan kurtarmaları gerektiğini çünkü milliyetçiliğin bir medeniyet davası olduğunu vurgular. Tıpkı Cemil Meriç’in Bu Ülke’de verdiği pusula gibi:
Pusula: şuur. Tarih şuuru, milliyet şuuru, kişilik şuuru.
Bu örnekleri çoğaltmak mümkündür. Ziya Gökalpler Türk kültürünü anlatmış, Dündar Taşerler yaşamış yaşatmış hep bu şuur planında kültür temelli bir milliyetçilikten dem vurmuşlardır.
En önemli notu da Rahmetli Bilge lider “Bizim milliyetçiliğimiz kültür milliyetçiliğidir.” Diyerek düşmüştür.
Bütün bunlardan sonra, böylesine derin kültürel kökleri bulunan fikir hareketimizin yazanı çizeni üsluplarında daha titiz olmalı diye düşünüyorum. Çünkü ülkücüler feleğin cenderesinden geçip tarihin zor kaydedeceği bir kardeşliğin emsalini yaşamışlardır.
Ülkücüler, sadece ülkemiz için değil bütün Türk Dünyası ve mazlum milletler için bir umut ışığı olmuştur.
Onlar büyük bir medeniyet inşası için -dünya denen mezellete dalanların anlayamayacağı - yüce bir kardeşlik bağı ile birbirlerini sevmişlerdir.
Kardeşliğimizi zedeleyecek tutumlardan, sözlerden, davranışlardan uzak durmalıyız. Buradan hataları görmezden gelmeliyiz, manası çıkmaz. Şüphesiz ki birbirimizin hatalarını görüp o yanlışlarımızın düzeltilmesi için ikazda bulunacağız. Amma bunu doğru üslup, doğru zaman, doğru yöntemlerle ve “birbirinizin kusurlarını örtmede gece gibi olunuz” ifadesindeki hikmete uygun bir tarz ile yapacağız.
Birde yağmur yağdığı hatırlatılınca da bana “ördek” dedi alınganlığına düşmeden Bozkurtça tutum sergileyeceğiz.
